กิจกรรมปี ๒๕๕๕ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 56 / 61

นี่ได้แค่ไหน ก็เอาแค่นั้นไปก่อน ๑ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๕

ให้ผ่อนคลายสบาย ๆ ๒๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕

ประกอบใจด้วยคำถวาย สัมมาอะหัง ๑๓ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๕

อาศัยความเพียร ความสังเกต และหมันฝึกฝน ทำทุกวันอย่างสม่ำเสมอ ๒๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕

หาสมุดจดบันทึกส่วนตัว วันนี้สติกับสุขของเรา ไปด้วยกันกี่ครั้ง ก่อนที่ กี่ครั้งต่อหนึ่งรอบ เราดส่วนตัวของเรา ถทำได้อย่างนี้ คืนนี้ก็สมหวังแล้ว ๒ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๕

หลักการเข้าสู่ธรรมอย่างเดียวคือ หยุดกับนิ่ง จะหยุดนิ่งได้... ต้องสบาย ๑๐ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

ให้สบายทั้งกายและใจ ฝึกให้ติดเป็นนิสัยเลย ๑๐ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๕

ตั้งใจปฏิรูปธรรมกันให้ดี พยายามรักษาใจเอาไว้ภายใน ๒๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

หมื่นฝึกฝนอบรมใจไว้เรื่อยๆ ทำความเพียรไป อย่าท้อแท้ ท้อถอย อย่าขี้เกียจทำ พยายามฝึกฝนทุกวัน ทำทุกวัน ฝันใจทำบ้าง แข็งใจทำบ้าง จนกระทั่งทำด้วยความสมัครใจ เอาใจจดจ่อ ตลอดเวลา ทุกอิริยาบถ ๒๗ มกราคม พ.ศ.

ฝึกบ่อย ๆ ใจจะคุ้นอยู่ตรงกลาง ๒๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕

การเริ่มต้นที่ยังดูไม่สมบูรณ์นั้น มันดีตอนแรก แต่อะไรไกล ๆ มันไม่ไปไหน จะทำให้เรือออกนั่ง แล้วพลอยไม่ค่อยเชื่อว่า คนอื่นเขาเข้าถึงกันยังไง เขาไปเห็นกันยังไง มันจะไม่เชื่อนะ ดูเหมือนเร็ว...แต่ช้า ๒๐ ม

ถ้าหากว่าเริ่มต้นถูกต้อง ดูเหมือนช้าแต่มันจะเร็ว แม้วาไม่มีทางลัดอื่นก็ตาม แต่ถ้าเราทำถูกต้อง ถูกวิธีการแล้ว มันก็จะลัดของมันไปเอง คือยืนระยะเวลาไปเอง ๒๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๕

การปฎิบัติถูกต้อง เป็นเครื่องบ่งชี้ว่าเราไปถูกทาง และจะมีประสบการณ์ภายใน ที่ดีขึ้นไปเรื่อย ๆ มาย่ำกันตรงนี้ให้เยอะ ๆ นะ 20 มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๕

ใครเหนื่อย ใครเพลีย ใครง่วง ใครตื่น ใครเครียด ปล่อยให้มันหลับไปเลย ในกลางกาย ๑๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕

誰เมื่อยังก็บบาๆ ๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕

ใครฟัง ถ้า ฟังหยาบ คือ ฟังที่ควบคุมไม่ได้ก็ลืมตา แต่ถ้าฟังละเอียดที่ควบคุมได้ เราทำเฉย ๆ ไม่ต้องลืมตา ทำเฉย ๆ ไม่รูไม่ชี้ เหมือนแถวมาเยือนบ้าน เราไม่ต้อนรับ เดี๋ยวเขาก็เอาเงินกลับไป 10 กันยายน พ.ศ. ๒

ความฟ้งที่รู้ตัวแล้วคุมได้ ไม่ต้องลืมตา ทำหยุดทำนี้เลย ๆ เดี๋ยวฟ้งนั้นก็จะหายไป ๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕

ถ้าผิงหยาบ ควบคุมไม่ได้ สู้ไม่ไหว ให้ลืมตา มาดูดวงแก้ว ดูองค์พระ เป็นตัน ให้ใจๆ พอใจกายดีแล้ว เราก็ค่อย ๆ หลับตาเบา ๆ ต้องฝึกซ้อมกันอย่างนี้นะ 10 กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕

หม่นตรึก หม่นหยุด หม่นนิ่ง ค่อยๆ ประคองไปเรื่อยๆ เดี๋ยวจากฟุ้งมากก็จะฟุ้งน้อย จากฟุ้งน้อยก็จะไม่ฟุ้ง จากไม่ฟุ้งก็จะโล่งๆ โโปร่ง เบา สบาย ใจเบิกบาน เดียวแสงสว่าง ก็จะค่อยๆ เกิดขึ้น ๑๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕

ถ้าถอดใจคิดเรื่องอื่นไม่ได้น ก็ปล่อยมันไป ช่างมัน อย่าปรามณ์ อย่ากังวล อย่าไปคิดว่า... ความทุกข์เป็นอุปสรรคต่อการนั่ง ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น เฉย ๆ คือ พอรู้ตัวเราก็ถึงใจกลับมา เริ่มต้นใหม่อย่างง่าย ๆ